Stolica: Idel-And na Słonecznych Wzgórzach
Główne miasta: Idel-Kron, Idel-Rev (port), Idel-Mar Przystań (port)
Twierdze:
Żelazna Paszcza - na granicy z Delvonem - zadaniem twierdzy byla ochrona przed Sithami, którzy w dawnych czasach zyli na terytorium Równiny Elfów oraz południowych ternach Cerłu Zachodniego i Delvonu.
Cerl jest krajem położonym daleko na wschodzie. Graniczy z Nessus. Od Hagoru i Algedonu oddzielają go tereny Równiny Elfów i Wyżyny Słońca, od północy graniczy z dawnymi terenami Mogiru. Na mapkach można mniej więcej zobaczyć w którym miejscu Setterh znajduje się Cerl. Brunatno-zielonym kolorem (?!) zaznaczony jest Cerl Wschodni, położony kilkaset metrów poniżej Cerlu Zachodniego.

Władza:
Król mieszkający w stolicy (zachodnia część kraju, nad Ścianą Skalną). Faktyczną władzę w kraju ma szlachta władająca małymi prowincjami i zarządcy (geladowie) większych terenów zwanych geladarami.

Konie cerlskie:
Znane na całym Setterh. Praktycznie nie spotykane po za Cerlem. Konie elfickie (nazywane tak, dlatego, iż pochodzą z krzyżowek robionych dawno temu przez Elfy Wysokich Rodów), które są używane w Hagorze, są potomkami koni wschodu. Pojedyncze okazy czystszej krwii osiągają ceny niewyobrażalne. Konie w Cerlu należą do króla. Z tego powodu są prawie niedostępne dla zwykłych ludzi oraz dla podróżńików. Więcej o koniach królewskich tutaj.

Waluta:
1 Beron = 50 Asimi
Beron = moneta z metalu, podobnego do złota, nazywanego beronem

Język:
Urzędowym jeżykiem jest cerlski. Ze względu na podział społeczeństwa, występuje wiele odmian tego języka. Np. w języku chłopstwa nie da istnieją przekleństwa, które można by zastosować do kasty wojowników. Pojedyncze wyrazy mają wiele znaczeń w zależności od kontekstu. Istnieją co nmniej 2 odmiany języka pisanego. Jedna, starsza, to zapis języka starocerlskiego, którego skomplikowanie dorównuje staroelfickiemu (każdy wyraz to kilka znaczeń, często rozbudowanych, wyrazy odmieniają się bez żadnych reguł, liczba mnoga różni się od pojedynczej bardzo, brak współnych części wyrazów, ma się wrażenie że język ten to tysiące nie powiązanych ze sobą słów), ora druga, nowsza, pozwalająca w sposób fonetyczny zapisywać wypowiedzi. Niestety, dla ludzi zachodu też jest trudny do nauczenia, ponieważ, zapis różni się w zależności od słowa które jest zapisywane (czy pochodzi z języka wojowników, czy też chłopstwa).

Kraj rolniczy

Zwyczaje Cerlu:

• Pogrzeb: palenie ciała i przedmiotów należących do zmarłych.
• Święta na koniec roku:
  W wioskach (głównie na zachodzie) obchodzone w taki sposób iż przez 3 dni trwa zabawa, później jest jeden dzień ciszy - dla zmarłych, od północy tego dnia do północy następnego trwa taniec. Jest to taniec szczęścia. Aby go ukończyć należy być osobą silną i wytrzymałą. Tańczy się kręgu utworzonym przez mieszkanców wioski, którzy wystukują na bębnach rytm. Jeśli chociaż jedna osoba ukończy całodobowy taniec, to przyjmuje się, że następny rok będzie szczęśliwy.
• Zawody zimowe:
  Urządzane z okazji świąt. Przeznaczone głównie dla młodych i wytrzymałych osób. Zawody rozpoczyna wyścig półnago po śniegu, w mrozie. Zdarzają się wtedy wypadki śmiertelne (zamarznięcia), ale zazwyczaj jest to szczęśliwa zabawa. Inną konkurencją jesy wspinaczka po oblodzonym słupie lub przeciąganie liny. Dodatkowo dochodzą tańce, wytrzymałościowe zabawy, walki w śniegu.
• Młodzi ludzie traktują seks jako zabawę. Seks nie jest żadnym tabu. Młodzi, niezależni ludzie mają prawo robić co chcą. I korzystają z życia. Seks jest jedmnym z rytuałów. Jest szczęściem bogów.
• Kobiety są szanowane w Cerlu.
• Istnieje rozbudowane prawo gościnności
  Jeśli gość zwróci na coś uwagę w domu gospodarza, otrzymuje to w prezencie. Odmowa posiłku oznacza obrażenie gospodarza. Podanie zepsutego zjedzenia oznacza niechęć w stosunku do gościa. Akceptacja tego jedzenia, oznacza zgodzenie się na prawa domu, ale uzyskanie w zamian ochrony...
• itp.

Religia: wielobóstwo.

Cerl dzieli się na dwie części. Cerl zachodni, w którym mieszkają potomkowie ludzi z Cerlu oraz przybyszów z Zachodu. Ludzie tutaj są bardziej przesiąknięci kulturami zachodnimi (Hagor, Zirigol, Nessus). Jednak na tym terenie już czuje się wpływy Cerlu Wschodniego. Obydwie części kraju rozdzielone są ścianą skalną wysokości 100-300 metrów.

Od zachodu: Wioski, teren urozmaicony, coraz więcej lasów, później wielki mur... Kraj podzielony na dwie części. Część zachodnia - zamieszkiwana jest głównie przez ludzi (i małą ilość krasnoludów). Czczone są głównie podstawowe bóstwa. Ludzie zamieszkujące te tereny to mieszanka ludzi stepów, oraz potomkowie ludów Cerlu i krajów południowych. Są raczej spokojni.

Przez kraj biegnie linia wzgórz, która oddziela część zachodnią od wschodniej. Dokładnie na granicy znajdują się Słoneczne Wzgórza. tam znajduje się Płaskowyż Bogów, na którym umieszczona jest stolica, można się tam dostać tylko idąć okrężną drogą, lub wspinając po stopniach, prowadzących wzdłuż ściany skalnej. Wysokość skały to około 100 - 200 metrów. Są miejsca gdzie pionowa skała ma wysokość nawet 600 metrów. Stolica leży w małym zagłębieniu. Bije tutaj kilka źródeł, znajduje się jezioro. Za skałą zaczynają się niziny, leżą jakieś 200 metrów poniżej poziomu zachodniego Cerlu. Rozciągają się na kilkanaście kilometrów na wschód, później teren się lekko unosi, następnie opada. Okolica jest gęsto zarośnięta. Teren Cerlu opada o kilkaset metrów na długości około 2000 km w stronę morza. Lud zamieszkujący Wschodni Cerl, mówi starszą mową niż ci z zachodu. Ludzie, którzy tam mieszkają, służą bogom, żyją dla bogów. Duchy są wszechobecne, o wszystko prosi się przodków.

W kraju tym panuje ścisły podział na kasty. Od najważniejszej są to:

• Kapłani - najmniej liczna, ale posiadająca dużą władzę, w zależności od wyznawanego boga, zakony mogą być bogate lub biedne
• Wybrani - osoby szalone, stare, młode, które są uznawane za wybrane przez bogów. Otacza się je czcią, pozwala żyć w luksusie, często w dużych domach
• Szlachta - bogatsza część ludności. Drogie życie, domy, złoto, beren itp.
• Wojownicy
• Mieszczaństwo (bogate kupiectwo, złodzieje, zabójcy, handlarze, rzemieślnicy itp.)
• Chłopi
• Złodzieje, wyjęci spod prawa - zorganizowani w klany, przestrzegają swoistego kodeksu
• bezkastowcy
• osobną grupę stanowią ludzie, któzy mniej lub bardziej dobrowolnie oddali sie na służbę. W języku Cerlu nie ma słowa niewolnik, ale tak należałoby to rozumieć

Kasty dzielą się dodatkowo na mniejsze grupy. Część wojowników, kapłanów czy szlachty wstępuje np. do zakonów, które służą konkretnym bogom i spełniają konkretne funkcje w społeczeństwie.

Walka:
Wojownicy i kapłani (oraz wyszkoleni żołnierze, najczęściej bezkastowcy, chłopi lub mieszczanie dowodzeni przez Wojowników)

Zagrożenia i przeciwnicy:

• zbuntowane prowincje
• zbójcy
• chłopstwo (bunty, powstania itp.)

Nauka:
Nauczaniem zajmują się kapłani. Nauczają dzieci szlachty i wojowników. Uczą takich przedmiotów jak teologia, astrologia, etyka, medycyna...

Zwierzęta:

• Podróż:
  • osły
  • woły
  • konie (tylko szlachta)
• Prace polowe:
  • woły
• Gospodarcze (ubój itp.)
  • krowy
  • woły
  • osły

Cerl podzielony jest na szereg prowincji. W wyniku wojen domowych mniejsze prowince łączą się w większe. Ogólnie można uznać że w Cerlu jest od 70 do 300 mniejszych prowincji zarządzanych przez szlachtę. Prowincje łączą się w księstwa, nazywane tutaj geladarami. Najważniejszym geladarem jest Geladar Środkowy, składający się z prowincji Slaher i Caidhar.

Spis prowincji:
Aberfa Abertha Adain Adar Add-wyn Add-ien Aelwyd Amser Angharad Ann-wyn Argel Argraff Arianell Ariene Aranrhod Armes Arthes Berth Bert-hog Bethan Blod-wen Braith Bran-wen Bregus Brisen Bron-wen Buddug Brynn Cad-wen Caethes Cafell Caidhar Corsen Cragen Druantia Efa Eira Ellyl Eluned Eres Essyllt Gaenor Garan Gwerfyl Hafgan Heledd Idelle Igerna Kelemon Mab Mair Marged Meredith Mon Nerys Nesta Olwen Owena Penarddun Rhan Rhedyn Saeth Slaher Talaith Tarian Tarran Terrwyn Toreth Torlan Torri Trevina Tristan Una Vanora Ysbail Yseult