Świątynia leży w miejscu połączenia dwóch rzek. Pośrodku Geladaru Wielkiego (Środkowego). Tereny w promieniu 15 kilometrów od świątyni należą do prowincji świątynnej. Sam teren świątyni ograniczony jest od północy, wschodu i południa rzekami. Od zachodu znajduje się biały, zniszczony mur. W jego obrębie jest wioska, ogrodzona wewnętrznym murem, w której żyją ludzie pracujący dla świątyni. Teren objęty murami jest azylem. Tereny przyświątynne są teoretycznie nietykalne, ale w 1667 roku doszło do spalenia wielu wiosek na tych terenach,a ludność znalazła schronienie w murach świątyni.

Od zachodu znajduje się brama, która prowadzi na mały dziedziniec, są tam budynki gospodarcze i stajnie. Dalej znajdują się parki w których położone są:

• Domy kapłanów
• Domy akolitów
• Wioska służących bogom oraz uciekinierów.
• Dom cierpienia - położony w ogrodzie, w piwnicach znajdują się malutkie cele - tutaj kapłani odbywają pokuty
• Świątynia - przykryta kopułą, znajdująca się częśćiowo wewnątrz wzgórza. W środku jest duży posąg Daghdy oraz korytarze prowadzące do jaskiń

Na terenie świątyni znajdują się jaskinie, w najglębszej jest małe jeziorko, ograniczone ścianą skalną. 2 metry poniżej jego poziomu znajduje się misa umieszczona wśród skał. Woda w jeziorze pochodzi z rzek. Przesącza się przez ziemię i zasila podziemny zbiornik. Następnie przesącza się przez skałę i roślinność, która porasta skały i spływa do kamiennej misy. Traci ona właściwości trujące. Stąd codziennie rano akolici noszą wiadrami wodę i wlewają ją do zbiorników znajdujących się na zewnątrz. WOda płynie kamiennymi tunelami pod całą świątynią. Trafiając do kuchni i innych budynków.

Kapłani:

• z urodzenia
• z wyboru bogów

Hierarchia w świątyni:

1. Najwyższy kapłan
2. Rada świątyni: Najwyższy Kapłan i 4 Mędrców
3. Mędrcy - kapłani świątynni. Zajmujący się uczeniem kolejnych kapłanów
4. Poszukiwacze i Nauczyciele - kapłani podróżujący. Poszukujący wiedzy, leczący ludzi i nauczający biednych i bogatych.
5. Akolici - młodzież, ucząca się do służby bogom.
6. służba

Na terenie świątyni znajduje się Wielka Biblioteka. Jest to szereg korytarzy pod ziemią, wypełnionych papirusami, księgami, pergaminami. Istnieje tradycja, że każda osoba przejeżdżająca przez ten teren i wstępująca do świątyni zostawia po sobie jakiś sład. Najczęściej są to pamiętniki. Ale też zdarzają sięksięgi, które podróżujący mieli przy sobie, lub też inne zapiski z ich życia. Czasami kapłani opisują przybyszów i dołączają te zapiski do zbiorów biblioteki. W ciągu setek lat nagromadziły się niewyobrażalne ilości zapisków. Większość jest niedostępna. Do części (tych najstarszych) można się dostać. Ze względu na zasady nie wolno czytać zapisków dodanych do biblioteki w ciągu ostatnich 100 lat. Dzięki temu wśród zapisków znajdują się plany zbójstw, przewrótów czy zamachów stanu. Po latach od danego wydarzenia, historycy mogą przeczytać, jak naprawdę coś przebiegalo i co planowali organizatorzy. Wydaje się łatwym dostać do świątyni i ukraść jakieś księgi. Ale tak nie jest. Po pierwsze, bogini chroni swoją "ziemską" siedzibę. Po drugie, w ciągu setek lat w bibliotee pracowąły setki bibliotekarzy. Każdy wprowadzał swój własny sposób dodawania nowych ksiąg. Przenosił już istniejące. Nie istnieje żaden katalog zgromadzonych manuskryptów. Akolici, którzy część służby spędzają w podziemiach biblioteki, zajmują się poznawaniem jakiegoś pojedynczego korytarza. Każda osoba szukająca czegos w bibliotece zdaje się na bogów. To oni decydują, czy dana informacja ma zostać odnaleziona. Wielka Biblioteka jest znana w Cerlu. Wiele osób spisuje swoje życie, i po śmierci służba dostarcza zapiski do Świątyni.